به گزارش گلستان ما به نقل از قابوس نامه، امسال سال دولت و ملت همدلی و همزبانی نام گرفت که شاید برای تخریب گران دولت که از رد شدن از هیچ مرزی ابایی ندارند گران تمام شود.

البته این شعار به مانند اتوبانی دو طرفه اتصال دهنده حکومت و ملت است،و هر رفتی برگشتی خواهد داشت، اگر در تحلیل موشکافانه جز به جز شعار سال اندکی تامل کنیم،در میابیم که هم برای ملت و هم برای دولت شرط است که ابتدا همدلی و سپس همزبانی که نتیجه همدلی است محقق شود و مطمعنا همدلی از همزبانی بهتر است.

منظور از همدلی این است که مردم دولت و رییس دولت را منتخب خود بدانند،و اعمال دولتمردان را اعمال خود بدانند،اگر گفتمانی دولت مطرح میکند،گفتمان خود بدانند و در دل یقین داشته باشند که دولت برای آسایش و آرامش مردم فعالیت میکند.

این رفتار دو طرفه است، حال با این شعار چگونه میتوان جریان سازی کرد؟ البته به فرموده رهبری “دولت نباید از آن به عنوان چک سفید امضا استفاده کند” ولی حال چگونه همدلی و همزبانی شکل میگیرد؟ و مرز بین همدلی و همزبانی کجاست؟تا کجا ملت و تا کجا دولت باید همدلی کند؟

اینها سوالاتی است که در رابطه با شعار سال مطرح میشود و در این حیطه است که اهمیت بیش از پیش جایگاه رهبری مشخص میشود.رهبری که راه را به مردم و دولت نشان می دهد و باعث مشخص کردن مرز همدلی و همزبانی است. اگر می فرمایند:” چشمتان به دست دشمن نباشدکه کی تحریمها را برمیدارد،کی برنمیدارد” یا اگر می فرمایند:  “به تیم مذاکره کننده اعتماد دارم “ اینها همه فرکانسهای همدلی و همزبانی است.ولی اینکه دولت و ملت کدام یک در این عرصه باید پیش قدم شوند جای سوال دارد؟

ملت ایران هر جایی که پای ارزشها و حفظ و صیانت استقلال کشورش در میان بوده پا به میان گذاشته و وارد میدان شده استـ البته ملت در جاهایی به مانند انصراف از یارانه،یا حمایت از تولید داخلی کم لطفی کرده است و شاید برخی جاهای دیگر.. ـ ولی اکنون  نوبت دولت است که ندای همدلی وهمزبانی سر دهد و چشمان تدبیر خود را جهت اصلاح مشکلات ملت وا کند.

مطمئنا شکاف بین دولت و ملت زیاد شده که رهبری از این تعبیر برای شعار سال استفاده کردند. همدلی و همزبانی یعنی وصله شکاف بین این دو، که هم در ظاهر و هم در باطن نیاز است.

اگر از سویی مردم دولت را به عنوان نماینده و حامیشان ندانند و از سویی دیگر دولت فقط قشری از مردم را انتخاب کند،قطعا این شکاف بیشتر میشود.

اگر در انتخاب مسئولی جنبه های مردمی بودن آن رعایت نشود،و مسئول فقط از یک جناح انتخاب شود همدلی که هیچ، سنگ دلی ایجاد میشود. با مسئولی که فقط به فکر جریان خاص باشد و تفکراتش با جریان عام و عظیم مخالف باشد هیچگاه همدلی شکل نمی گیرد.

نکته دیگر پذیرش زبان نقد مردم از سوی دولت است ، اینکه چه کسی به آقای روحانی رای داده مهم نیست،مهم این است که رییس جمهور مملکت اسلامی است.

اگر دولت به تفکر مردم و زبان آنها گوش فرا دهد و وضع معیشت مردم را ملاک قرار دهد ،و خواسته باشد با مردم همدلی و همزبانی کند باید به جای پرداختن با تمام توان به مذاکرات، به فکر اشتغال ،تولید و افزایش در آمد غیر نفتی باشد.

همدلیها و همزبانی ها نیازمند انعطاف است و انتظار می رود این همدلی از سوی دولت را شروع شود،و مردم در رسیدن به این امر یاری کنند.

مردم تا حدی می توانند از  نیازها و احتیاجاتشان چشم پوشی کنند و این طبیعی است که اگر دولت را همپا و هم مسیر خود نبینند ،برای پاسخ به نیازهای خود مسیر خودشان را می روند.

به همین جهت این انتظار از دولت میرود که زاویه خود را با مردم کمتر کند. البته تمام مسائل به عمل و کردار است،به سخندانی نیست.

اینکه از این شعار سو استفاده شود تا دولتمردان اعمال و کردارشان را توجیه کنند،این درست نیست.

حضرت آقا بنا به فرموده خودشان همواره از تمام دولتها حمایت کرده ولی به هیچ دولتی چک سفید امضا نداده است،این یعنی از شعار سال به عنوان نردبان تبلیغاتی برای رسیدن به دوره بعدی انتخابات استفاده نشود.

از طرفی تا زمانی دلها به هم نزدیک نشود ،سخنانشان همزبان نخواهد شد. و در آخر تمام تاکید بر این است که شرط رسیدن به همزبانی ابتدا همدلی است ،از این جهت همدلی از همزبانی بهتر است.

نویسنده : محسن نادران

انتهای پیام/