شهید «سلمان اخلی» در فرازی از وصیت نامه‌اش می‌نویسد: «خواهرم! حجاب را رعایت کن که اگر رعایت کنی حجابت از خون من بر دشمن پلید کوبنده‌تر است.»

شهید عباس صیادی در وصیتش گفت: « نهال این انقلاب برای بارور شدن نیاز به خون ما جوانان را دارد. پس بعد از شهادتم هرگز گریه نکنید تا دشمن شاد نشویم.»

شهید «براتعلی رجبی» در فرازی از وصیتنامه‌اش می‌نویسد: «فرزندانتان را چنان تربیت کنید که ادامه‌دهنده خط سرخ شهادت باشند.»

شهید فرهاد صفری علاوه بر فعالیت‌های رزمی و حضور در جبهه‌های حق علیه باطل در امور سیل‌زدگان خوزستان، زابل و زلزله شمال نقش مهمی ایفا کرد.

شهید علی تجلائی قبل از شروع مراسم عقد به همسرش گفت: اگر علاقه‌ای به من دارید و اگر به خوشبختی من می‌اندیشید، لطف کنید و از خدا برایم سرانجام شهادت را بخواهید.

شهید رضا رئیسی پانزدهم اسفند ۱۳۶۰ با سمت دیده‌بان در اهواز بر اثر اصابت گلوله به شهادت رسید.

شهید محمود قوانلو در وصیت خود نوشت: سیاهی چادرتان، بیش از سرخی خون من قلب دشمن را می‌لرزاند.

شهید «عزیزالله قربانی» در نامه‌ای به پسر دایی خود می‌نویسد: «یک شب یکی از همرزمانم چند بعثی را با یک آفتابه غافلگیر کرد، خلاصه ابراهیم جان، بعثی‌ها از سایه خودشان می‌ترسند.»

دایی شهید «علیرضا احمدی» نقل می‌کند: روزی که علیرضا با زبان روزه به خط مقدم رفت هر چه اصرار کردند روزه‌اش را باز کند گفت: من می‌دانم شهید می‌شوم به همین دلیل می‌خواهم خدا را با زبان روزه ملاقات کنم.

شهید محمد‌جواد آکار در خاطرات خود می‌نویسد: یک روحانی برای ما آجیل سوغاتی آورده بود از طرفی دیگر صدام ملعون هم با آجیل خمپاره و گلوله به ما شیرینی تعارف می‌کرد.