شهید «امرالله آقایان» در فرازی از وصیت‌نامه‌اش می‌نویسد: «از تفرقه و جدایی بپرهیزید و صدای حق‌طلبانه ما را به گوش جهانیان برسانید و کاخ ستمگران را به لرزه درآورید.»

مادر شهید شیرمحمدلی، نقل می‌کند؛ یکی از هم‌رزمان پسرم از او خواسته بود تا از جبهه فرار کند؛ ولی محمدم در جوابش گفته بود: من اصلاً این کار را نمی‌کنم.

اسماعیل صفاری در حالی که لبخند بر لبانش نقش بسته بود به مسافران تشنه هندوانه داد و گفت: زودتر از اینجا بروید اگر مادرمان بفهمد که شما سید هستید تا تمامی هندوانه‌ها را به شما ندهد راضی نمی‌شود.

شهید مصیب فرامرزی، لذت و شادابی دوران کودکی را مانند هم‌سالان خود نه در بازی‌های کودکانه، بلکه در سجاده سبز نماز می‌دید با درد و رنج‌هایی که گریبان‌گیر مردم جامعه بود آشنا بود.

شهید سید محمود حسینی در بخشی از وصیت خود نوشت: دشمنان اسلام میکروب‌های خطرناکی هستند که اگر با آنان مبارزه نکنید رفته رفته سرایت خواهد کرد.

شهید «محمدعلی اسودی شیره‌جینی» در مناجات‌نامه خود نوشته است: «معبودا! به حق پنج تن آل عبا دشمنان اسلام و قرآن را نابود بگردان.»